Είναι από τα αγαπημένα μου νησιά και δεν χορταίνω να μένω εκεί. Τι να πρωτοπεί κανείς για την Σύρο. Είναι ο αέρας, είναι ο κόσμος, είναι όλα μαζί και είναι υπέροχα. Ίσως είναι η μοναδική ομορφιά της. Αριστοκρατική όπως την ονομάζουν πολλοί. Και ναι!! Είναι και μπορεί να κουβαλάει ξεκάθαρα αυτόν τον τίτλο όλα αυτά τα χρόνια.
Η πρόσβαση είναι εύκολη από το λιμάνι του Πειραιά που το δρομολόγιο έχει διάρκεια σχεδόν 4ώρες ή αεροπορικώς από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος που η πτήση έχει διάρκεια 40λεπτά. Εκτός αν αποφασίσεις να πας με το γρήγορο καράβι που κάνει 2 ώρες και ένα τέταρτο απλά θα δώσεις κάτι παραπάνω.
Είναι νησί των Κυκλάδων και η πρωτεύουσα της είναι η Ερμούπολη. Το όνομα της όπως την αναφέρει ο Όμηρος στην Οδύσσεια είναι το “Συρίη”. Γενικά έχουμε διαβάσει ότι προέρχεται από τη λέξη “Σούρ” ή “Οσούρα” που σήμαινε βραχώδης. Σήμερα ο πληθυσμός ανέρχεται στις 20.000 κατοίκους.
Υπάρχουν δύο κοινότητες μία ορθόδοξη και μία καθολική οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους ποιοτικά και εκλεπτυσμένα.
Θα σου χωρίσω το ταξίδι μου σε δύο μέρη. Το μέρος της Ερμούπολης και το μέρος της Άνω Σύρου.
ΕΡΜΟΥΠΟΛΗ
Εκτός από τις ατελείωτες βόλτες στην Ερμούπολη υπάρχουν και άλλα πράγματα που θα δεις στην πρωτεύουσα. Η Πλατεία Μιαούλη, που η αρχική ονομασία της ήταν “πλατεία Όθωνος” και αργότερα “πλατεία Λεωτσάκου”, απέχει λίγα λεπτά από το λιμάνι της Σύρου και είναι από τα πιο κεντρικά σημεία του νησιού. Στην πλατεία δεσπόζει το επιβλητικό Δημαρχείο της Ερμούπολης από το 1876 του αρχιτέκτονα Τσίλλερ και είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημαρχεία της Ελλάδας αφού στοίχισε πάνω από 1.000.000 ευρώ. Εκεί στεγάζεται επίσης το Αρχαιολογικό μουσείο Ερμούπολης(ίδρυση 1835), καθώς και το Πνευματικό Κέντρο της Ερμούπολης που στο ισόγειο του παίρνει μέρος η Δημοτική βιβλιοθήκη με την μεγάλη συλλογή βιβλίων. Το θέατρο Απόλλων από το 1864 του αρχιτέκτονα Πιέτρο Σαμπό ο οποίος για να βγάλει αυτό το αποτέλεσμα συνδύασε επιρροές από τη Σκάλα του Μιλάνου (1776), το ανακαινισμένο θέατρο «San Carlo» της Νάπολης (1816), το ακαδημαϊκό θέατρο στο Castelfranco (1745) και το «Teatro della Pergola» της Φλωρεντίας (1755). Θα βρεις ευκαιρία να ξοδέψεις χρήματα για ψώνια στους αριστοκρατικούς δρόμους της αλλά και μην ξεχάσεις να αγοράσεις λουκουμάκια. Το αυθεντικό λουκούμι Σύρου σε πάρα πολλές γεύσεις λες και είναι παγωτό. Ούτε καν υπέθετα πιο πριν σε ποια γεύση μπορεί να βρεις ένα λουκούμι.
Πριν βολτάρω σε όλα αυτά που σου είπα παραπάνω, σκέφτηκα να δοκιμάσω ένα, για καλή μου τύχη ωραίο πρωινό στο ”Okio cafe bar”. Παρατήρησα πως είχε πιάτα και για τύπους που είναι χορτοφάγοι. Προσωπικά τα pancakes που δοκίμασα ήταν φοβερά. Ευτυχώς γιατί όταν ψάχνεις τυχαία ποτέ δεν ξέρεις που θα πέσεις.
Μέσα στις ημέρες που έμεινα στο νησί δοκίμασα μεσημεριανό στο ”Mammo Wine And Food Bar” στο οποίο δεν περίμενα να φύγω τόσο εντυπωσιασμένη. Εκτός το εξαιρετικά ευγενικό προσωπικό, στο menu θα βρεις το κάτι διαφορετικό. Δοκίμασα μπιφτέκι κοτόπουλου με πατάτες baby και λαχανικά όπως καρότα και σπαράγγια που ήταν πολύ νόστιμα. Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση, ήταν ότι στο τέλος του γεύματος προσφέρθηκαν να μας κεράσουν γλυκό το οποίο είχε όψη από πήλινα γλαστράκια και μέσα είχε μία πεντανόστιμη μους που δεν πρόκειται να σου αποκαλύψω εδώ τί ήταν. ΜΠΡΑΒΟ στα παιδιά που κάνουν κάτι ξεχωριστό στο μαγαζί τους.
Άλλο εστιατόριο που επέλεξα να δοκιμάσω το φαγητό τους ήταν η “Η Ιθάκη του Αή”. Νοστιμότατη τοπική κουζίνα και με το ιδιαίτερο χιούμορ τους μας έκαναν να νιώσουμε πολύ όμορφα και ζεστά. Εκεί δεν μπορώ να σας πω κάτι συγκεκριμένο που δοκίμασα γιατί τα δοκίμασα όλα.
ΑΝΩ ΣΥΡΟΣ
Η Άνω Σύρος, τον μεσαίωνα, άρχισε να κατοικείται ως κάστρο. Είναι η καθολική μεριά της Σύρου και για αυτόν τον λόγο το νησί είχε τεθεί υπό την προστασία της Γαλλίας. Έχει πολλά σκαλάκια και είναι εύκολο να μπερδευτείς με τα τόσα πολλά και στενά σοκάκια ακόμα και αν έχεις gps. Εκεί βρίσκεται και το μουσείο του ρεμπέτη Μάρκου Βαμβακάρη. Από το 1995, σε ένα πετρόχτιστο σπίτι, θα βρεις φωτογραφίες και προσωπικά αντικείμενα του μουσικοσυνθέτη καθώς και ένα ντοκιμαντέρ που θα σου διδάξει περισσότερα πράγματα για την ζωή του.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΣ
Θέλεις να δεις την καλύτερη θέα της Σύρου και να χαλαρώνεις ήσυχα κάτω από τον ήλιο?
Πρέπει να δοκιμάσεις πορτοκαλόπιτα στην ”Απανωχωρίτισσα”. Το μαγαζί είναι MUST για το νησί.
Για μπάνιο δοκίμασα να πάω στο ”Κίνι” που είναι από τις πιο γνωστές παραλίες του νησιού. Θα βρεις πολύ ωραίες ξαπλώστρες και θυμάμαι πως λόγω ζέστης έψαχνα κάποιο μαγαζί με καλό καφέ και ευτυχώς τον βρήκα. Αργότερα για φαγητό, δεν θα μετακινηθείς πολύ, επειδή ακριβώς δίπλα υπάρχει ένα μαγαζί που λεγόταν “Δυο τζιτζίκια στα αρμυρίκια” και είχαν εξαιρετικά καλό φαγητό με καλές τιμές. Δεν θα μπορούσα να πάρω τίποτα άλλο λόγω τοποθεσίας πέρα από θαλασσινά. Έτρωγες ακριβώς δίπλα στο κύμα. Και να ξέρετε πως οι πατάτες εκεί ήταν πραγματικά φρέσκες.
Άλλη παραλία με καταγάλανα νερά ήταν η παραλία “Γαλησσάς”. Έχει μέρη να βρεις ίσκιο, έχει δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους, έχει και εστιατόρια. Ένα τέταρτο παραπέρα θα βρεις και το ξωκλήσι του Αγίου Στεφάνου ανάμεσα στα βράχια. Ένας περαστικός και κάτοικος του νησιού μου είπε πως το εκκλησάκι αυτό χτίστηκε μετά από τάμα που είχε κάνει ένας ψαράς όταν επιβίωσε μέσα από μία περιπέτεια που είχε με ένα χταπόδι.
Αν θες πιο ρηχά νερά και χρυσαφένια αμμουδιά θα κάνεις την βόλτα σου στις ”Αγκαθωπές”. Τα νερά κι εκεί είναι υπέροχα.
FAVORITE
Το αγαπημένο μου σημείο ή η αγαπημένη μου πλευρά του νησιού, όπως θες πες το, είναι τα “Βαπόρια” με το ομώνυμο εστιατόριο που υπάρχει εκεί, πραγματικά θα μπορούσα να περάσω όλη την ημέρα μου θαυμάζοντας το μεγαλείο του νησιού. Να διαβάσω, να χαλαρώσω, να περάσω όμορφες στιγμές παρέα με όμορφα πρόσωπα. Ένα εκατομμύριο πράγματα σου έρχονται στο μυαλό να κάνεις. Δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο αυτή τη θέα. Αν ο δρόμος σας οδηγήσει στη Σύρο, μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε αυτή τη μεριά. Είναι ο λόγος που έχω αγαπήσει αυτό το νησί.
