Θυμάμαι πως δεν είχα πολλές διαθέσιμες ημέρες για διακοπές εκείνη την περίοδο και πως ήθελα πάρα πολύ να γνωρίσω την Κέα από κοντά.
Όσους και αν είχα ρωτήσει μου λέγανε τα καλύτερα αν και με παραξένεψε διότι ήταν τόσο κοντά στην Αθήνα. Η Κέα λοιπόν ήρθε ξαφνικά, χωρίς να είναι στο πρόγραμμα και ευτυχώς που δεν το σκέφτηκα παραπάνω.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΙ…
Είναι το μοναδικό κυκλαδίτικο νησί που βρίσκεται τόσο κοντά στην Αθήνα. Το όνομα της το πήρε από τον Κέω, έναν ήρωα από την Ναύπακτο που είχε κατακτήσει το νησί. Σήμερα την λέμε Κέα ή Τζιά. Ο πληθυσμός της φτάνει σχεδόν τις 2,500 χιλιάδες κατοίκους. Η Ιουλίδα είναι η πρωτεύουσα του νησιού.
Έχει άγρια ομορφιά και κάθε λεπτό που περνούσε σκεφτόμουν πως δεν ήθελα να τελειώσει. Η διαδρομή μας ξεκινάει από το λιμάνι του Λαυρίου και μέσα σε μία ώρα βρίσκεσαι στο λιμάνι της Κέας(Κορησσίας).
Με την πρώτη ματιά θα συνειδητοποιήσεις πως δεν υπάρχει πολύ πράσινο στο νησί, αλλά εξακολουθεί να είναι πάρα πολύ γραφικό και όμορφο. Δεν έχει δένδρα εκτός από το κέντρο, που εκεί θα βρεις πλούσια χλωρίδα και βλάστηση.
Είχα μείνει στην περιοχή του Κούνδουρου. Είχα διαβάσει πως είναι το πιο όμορφο μέρος του νησιού και πως έχει βραβευτεί με γαλάζια σημαία. Εκτός από αυτό βέβαια συνήθως έχω αξιόπιστα άτομα να μου προτείνουν και να μου δώσουν πληροφορίες για κάθε διαφορετικό προορισμό.
Λίγα μέτρα παρακάτω υπάρχει μία παραλία με το ίδιο όνομα “Κούνδουρος” με καταγάλανα νερά και χρυσαφένια αμμουδιά. Ήταν ότι πραγματικά ήθελα επειδή η πρόσβαση ήταν εύκολη, είχε οργάνωση και το περιβάλλον ήταν ήρεμο. Έχει και ένα εστιατόριο για οτιδήποτε θελήσεις. Φαγητά, καφέ ακόμα και κοκτέιλ. Όλα ήταν στο τραπέζι σου και πολύ γρήγορα.
Αν το προσπεράσεις λίγο, πιο κάτω θα βρεις μία πιο μικρή παραλία το “Κουνδουράκι” που λίγοι θα στο πουν και συγκεκριμένα αν είναι κάποιος ντόπιος. Το μόνο κακό, αν μπορείς να το χαρακτηρίσεις έτσι, είναι που δεν έχει εύκολο parking.
ΚΟΥΝΗΣΟΥ!!
Ένας άλλος οικισμός που βρίσκεται κοντά σχετικά στο λιμάνι (για όσους μένουν πιο χαμηλά) είναι ο οικισμός Οτζιάς με την ομώνυμη παραλία.
Οργανωμένη, μεγάλη με εύκολη πρόσβαση και επειδή έχει κρυστάλλινα νερά και σημεία με ίσκιο,
συνήθως θα την βρεις με πολύ κόσμο και οικογένειες. Αν δηλαδή θες κάτι πιο ήσυχο, χωρίς παιδάκια και φασαρία, διάλεξε κάποια άλλη παραλία. Σαν συμβουλή. Τόσες έχει άλλωστε.
Τρίτη και τελευταία που πρόλαβα να δω ήταν το Γιαλισκάρι. Παραλία δίπλα σε πράσινο πάρκο για βόλτα και χαλάρωση. Το πιο καλό είναι το beach bar που έχει και το τοπίο αν μπορέσεις να το πετύχεις βλέποντας το ηλιοβασίλεμα. Εεε τώρα που το ξέρεις, θα το πετύχεις. Δεν είναι τόσο δύσκολο.
Η Ιουλίδα ή αλλιώς χώρα ή αλλιώς κέντρο είναι πάνω σε ένα βράχο που σου δίνει την δυνατότητα να δεις ένα τοπίο μαγικό κάνοντας την βόλτα σου, ψωνίζοντας ή πίνοντας το ποτό σου.
Είναι νησί, άρα όπως ήδη θα γνωρίζεις δεν χρειάζεται να φορέσεις περίεργα παπούτσια. Σε αυτό το νησί όμως υπάρχει ένας λόγος παραπάνω. Θα χρειαστεί να ανηφορίσεις για να πας βόλτα. Σε προειδοποιώ για να προλάβω τα απρόοπτα.
Από αξιοθέατα δεν έχει να δεις τόσα πολλά πράγματα πέρα από το Μοναστήρι της Καστριανής που βρίσκεται ανατολικά του Οτζιά και η θέα από εκεί είναι εκθαμβωτική. Αξίζει να πας έστω και για λίγο να ρίξεις και εσύ την ματιά σου. Να ξέρεις ότι φυσάει εκεί ψηλά.
ΠΕΙΝΑΣΕΣ??
- Σου προτείνουμε λοιπόν πως για ψάρια θα πας στις “Εννέα Κόρες”. Έχει το καλύτερο ψάρι στο νησί και την πιο νόστιμη, φρέσκια αστακομακαρονάδα που θα δοκιμάσεις. Το προσωπικό πολύ φιλικό. Ήρεμο μαγαζί με όμορφη θέα. Το ιδανικό είναι να πετύχεις τραπέζι δίπλα στη θάλασσα. Δυστυχώς εμείς δεν βρήκαμε.
- Να δοκιμάσεις σπιτικό κόκορα με χοντρά μακαρόνια στο “Εξοχικό της Μαργαρίτας”. Δεν είναι μαγαζί με θέα, αλλά έχει καλό φαγητό, ήσυχο μέρος και τίμιες τιμές.
- Και αφήσαμε το καλύτερο για το τέλος. “Το σπίτι στη Χώρα” με την απίθανη θέα που βλέπει όλο το νησί. Εξαιρετικό γκουρμέ φαγητό. Δοκιμάσαμε από σαλάτα εκείνη με τις μαύρες φακές beluga και καπνιστό χέλι. Λίγο αργότερα ήρθε το ταρτάρ ελληνικής τούνας με σέλερι. Από κυρίως πιάτα δοκιμάσαμε ριζότο με σουπιά στο μελάνι της και λαυράκι σωτέ. Ήταν όλα πεντανόστιμα.
