Έδειραν λέει κοριτσάκι σε γυμνάσιο.
Ποιος το έδειρε και γιατί?
Μια άλλη συμμαθήτριά της 13 χρονών!
Δεν πάμε καθόλου καλά.
13χρονη μαθήτρια Γυμνασίου χτυπάει με ευκολία συμμαθήτρια της και το χειρότερο είναι πως ένα πλήθος παιδιών ζητωκραυγάζουν και “χαίρονται” φωνάζοντας ξύλο – ξύλο.
Κάθε μέρα γίνεται και από ένα συμβάν που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, αν και γνωρίζεις πως δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι σύντομα διότι η κοινωνία δεν θα γίνει ποτέ ιδανική σε καμία περιοχή του πλανήτη. Πάντα θα υπάρχει κάτι – κάπου που θα είναι ανησυχητικό.
Όταν δεις το βίντεο, που τυχαία είδα σε πρωινή εκπομπή στον Μάνεση, στην αρχή προβληματίζεσαι για το πως φέρονται τα σημερινά 13χρονα παιδιά. Αναρωτιέσαι, μα καλά δεν έχουν κανέναν να τους δείξει κάτι σωστό? Έπειτα όταν καταλαβαίνεις πως δεν πρόκειται για έναν απλό καβγά και έχει περάσει στο όριο του bullying, πως μικρές κοπέλες όχι απλά φοβίζουν, αλλά δέρνουν συνομήλικες τους, τότε το θέμα περνάει σε άλλο επίπεδο.
Δεν πρέπει να υπάρχουν δάσκαλοι σε εφημερία σε όλα τα σημεία του σχολείου?
Θέλω να πω στον διευθυντή αυτού του σχολείου, πως όταν ήμουν εγώ στο γυμνάσιο, είχαμε έναν ή δύο δασκάλους που κάνανε βόλτες στα διαλείμματα και μας επέβλεπαν. Κάθε τόσο έλεγχαν την συμπεριφορά μας. Είχαν την προσοχή τους σε εμάς γιατί ξέρανε πως κάποια στιγμή κάτι θα σκαρώναμε. Κάθε σχολείο έχει ”πίσω αυλή” ή πιο κρυφά μέρη όπου εκεί συνήθως αράζουν οι πιο επαναστάτες μαθητές. Ειδικά στο Λύκειο και στο Γυμνάσιο. Δεν πρέπει να έχει κάποιος δάσκαλος εφημερία και σε αυτά τα σημεία? Ακόμα και στις εκδρομές και στους περιπάτους. Αφού ξέρεις πως οι μέρες μας είναι περίεργες και τα πράγματα δεν είναι τόσο αρμονικά, κάνε κάτι να προλάβεις τέτοια περιστατικά! Δεν μπορείς να αφήσεις ένα τσούρμο παιδιά στην εφηβεία ανεξέλεγκτα. Δεν γίνεται, γιατί όπως είναι λογικό, σίγουρα θα υπάρξουν άσχημες συμπεριφορές. Ο δάσκαλος πέρα από την δύσκολη και σοβαρή δουλειά που έχει μέσα στην αίθουσα, πρέπει να είναι εκεί να ακούει τι γίνεται, να είναι παρών και στα άλλα πράγματα των παιδιών, σε αυτά που δεν αφορούν μόνο τα μαθησιακά, αλλά και σε αυτά που αφορούν την κοινωνικοποίηση τους και την ψυχολογία τους. Να είναι κοντά τους για να μπορούν να μιλήσουν όταν χρειαστούν κάποιον εκτός οικογενείας. Είναι εκεί για να αντιλαμβάνονται τα προβλήματα! Έτσι δεν πρέπει να κάνουν οι καθηγητές στα σχολεία? Κι εδώ έρχεται η αξιολόγηση που πρέπει να υπάρχει προς τους δασκάλους, αλλά είναι άλλο θέμα αυτό.
Θέλει προσπάθεια να φτιάξεις ένα μικρό 13χρονο αγρίμι.
Το παιδί αυτό με την προβληματική συμπεριφορά που σκορπάει φόβο στα υπόλοιπα παιδιά στο σχολείο, δεν έχει καταλάβει πραγματικά πόσο χρονών είναι. Ίσως να νομίζει πως είναι αρκετά μεγαλύτερο ή να βιάζεται να δείξει πως μεγάλωσε. Θα προτιμούσα, εγώ ως μαμά, να του έχω δώσει να καταλάβει από το σπίτι ποιος είναι ο ρόλος του στο σχολείο και με ποιο τρόπο θα είναι αγαπητό και αποδεχτό άτομο από τους υπόλοιπους συμμαθητές. Ο δυναμισμός των παιδιών σας δεν κρύβεται μέσα σε τέτοιες εκφράσεις. Αν κάποιος γονιός θεωρεί κάτι τέτοιο, βρίσκεται έτη φωτός πίσω και προκαλεί σοβαρό πρόβλημα στο παιδί του. Το θέμα με τα σημερινά παιδιά, είναι πως βρίσκονται σε μία ηλικία που θέλουν να δείξουν πως είναι δυνατά στις παρέες τους, μερικά περισσότερο από κάποια άλλα, θέλουν να βρίσκονται στο επίκεντρο, θέλουν να τραβούν την προσοχή, αλλά είναι αδιανόητο να το κάνουν με τέτοιο τρόπο. Οι γονείς που είναι για να τους εξηγήσουν τους λόγους που είναι ανεπίτρεπτες τέτοιες συμπεριφορές? Πρέπει στο σπίτι, εκτός από το να διαβάζει, να του δείξεις και πως πρέπει να φέρεται. Να τον ηρεμήσεις αν έρθει εξαγριωμένος το μεσημέρι και να τον καθησυχάσεις αν έρθει στεναχωρημένος. Έστω να το συμβουλέψεις και να του μάθεις τρόπους να χαλιναγωγεί τα νεύρα του, όπως για παράδειγμα με την συζήτηση. Να είσαι εκεί για να μπορέσει να εκφραστεί σε εσένα, πριν ξεκινήσει να βαράει κόσμο. Να έχεις αντιληφθεί έστω με κάποιο τρόπο, πως έχει βγει από τον ήρεμο και στρωμένο δρόμο που προσπαθείς να του παρέχεις. Θέλει προσπάθεια να φτιάξεις ένα μικρό 13χρονο αγρίμι.
Τώρα βάλε την θέση σου για λίγα δευτερόλεπτα, στη μαμά της κοπέλας-θύμα, που βλέπει την κόρη της να γυρνάει σπίτι κλαίγοντας, πανικοβλημένη. Βάλε την θέση σου στον μπαμπά της κοπέλας, που δεν ξέρει εδώ και πόσο καιρό συμβαίνει τέτοιο πράγμα στο σχολείο του παιδιού του, απλά το ανακάλυψε τώρα γιατί είδε σημάδια στο πρόσωπο της κόρης του. Προφανώς και το κορίτσι ίσως να μην θέλει να ξανά πάει σχολείο. Ίσως να είχε φοβηθεί τόσο, να μην ήθελε να μιλήσει νωρίτερα διότι θα ερχόντουσαν χειρότερα ή να ήξερε πως αν παραπονιόταν θα ήταν η δακτυλοδεικτούμενη. Και τώρα? Πρέπει κάποιος ειδικός να την βοηθήσει να ξεπεράσει αυτό που πέρασε. Πόσο θα της πάρει? Κανείς δεν ξέρει και κανένας δεν θα ασχοληθεί παραπάνω, εκτός από την οικογένεια της. Μπορεί να την έχει στιγματίσει ήδη και να φοβάται μεγαλώνοντας σε όποια κοινωνική στιγμή βρίσκεται, είτε αυτό λέγεται σχολείο, είτε αργότερα στην εργασία της. Και το συμβάν είναι αφορμή για όλα τα περιστατικά βίας σε σχολεία. Δεν ήταν τσακωμός. Ήταν εκφοβισμός και ξυλοδαρμός ανηλίκου σε σχολείο από συμμαθητή του.
