Οι άνθρωποι δεν έχουν ταμπέλες. Ταμπέλες έχουν μόνο τα πράγματα και αυτό για να καταλαβαίνεις τί είναι. Επειδή δεν έχουν στόμα και λογική για να μιλήσουν. Δυστυχώς εν έτη 2020 ο κόσμος μπορεί να έχει καταφέρει να εξελίξει ένα σωρό πράγματα, αλλά μερικά μυαλά έχουν μείνει πολύ πίσω. Και αυτό μας κάνει να πλησιάζουμε όλο και περισσότερο τον βούρκο.
Και αναφέρω πως έχουν μείνει πίσω, διότι προσωπικά μου φαίνεται εντελώς παράξενο, ένας χαρακτηρισμός που θα δώσω σε κάποιον να τον στιγματίσει και να τον ακολουθήσει σε όλη του τη ζωή. Είτε επειδή το ξεκίνησα εγώ και συνέχισαν και οι άλλοι να τον επικρίνουν ακολουθώντας το λάθος παράδειγμα μου, είτε επειδή τον έχει μπερδέψει – πειράξει τόσο πολύ που του είναι τρομερά δύσκολο να το αποβάλει. Οι ταμπέλες κρύβουν μέσα τους προκαταλήψεις.
Οι ταμπέλες κρύβουν μέσα τους προκαταλήψεις.
Ο κάθε ένας από εμάς είναι διαφορετικός. Για διαφορετικούς λόγους. Για όσα πιστεύει, για όσα του αρέσουν και για όσα έχει περάσει. Ένα άτομο είναι αυτό που έχει δημιουργήσει για πολλούς λόγους. Είναι πάρα πολλά τα πράγματα που το χαρακτηρίζουν. Δεν μπορείς λοιπόν, δεν έχεις το δικαίωμα να του προσάψεις οποιαδήποτε ταμπέλα αρέσει σε σένα, προσβάλλοντας τον “πχ αποτυχημένος”.
Πολλοί μπερδεύουν την αγένεια με την ευθύτητα. Είναι πολύ λεπτή η κλωστή που τις συνδέει και για αυτό μπορεί να σπάσει ευκολότερα από όσο νομίζεις. Μπορείς να πεις ότι ακριβώς θες χωρίς να προσβάλλεις τον ακροατή σου. Χωρίς να τον κάνεις να νιώσει άσχημα. Αν έχεις δίκιο και θέλεις να βελτιωθεί, τότε εκείνος από μόνος του θα πάρει σοβαρά τα λόγια σου. Αν όχι, είναι οκ και αυτό. Είναι επιλογή του. Έχω ακούσει τόσες φορές στο παρελθόν “τον είπα χοντρό, την αλήθεια του είπα γιατι το πήρε στραβά?” Ισχύει. Είναι η αλήθεια! Το θέμα είναι τί λέξεις χρησιμοποιούμαι για να πούμε την αλήθεια. Μπορεί να καταθέσεις το ίδιο πράγμα, με άλλον καλύτερο τρόπο. Οι λέξεις που χρησιμοποιείς για να δώσεις τον κατάλληλο χαρακτηρισμό σε κάποιον να είναι κομψές. Είναι διαφορετικό να τον επικρίνεις και διαφορετικό να τον βοηθήσεις να βελτιωθεί.
Κομψό τρόπο, έχουν μόνο οι εσωτερικά κομψοί άνθρωποι.
Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Δεν χρειάζεται να επιβάλεις κάτι που δεν σου αρέσει εσένα στη ζωή του αλλού. Πρέπει να το αποδεχθείς, συμβουλεύοντας τον αν θες, για ότι εσύ θεωρείς σωστότερο.
Αν δεν χαμογελάει κάποιος, είναι σνομπ. Μπορεί να μην είναι απαραίτητα αυτό! Το έχεις σκεφτεί?
Αν κάποιος φοράει γυαλιά, είναι φλώρος. Μπορεί να μην είναι απαραίτητα έτσι! Να φανταστώ ούτε αυτό το έχεις σκεφτεί. Και άλλα τόσα πολλά παραδείγματα που μερικές φορές συμβαίνουν και μέσα στην ίδια μας την οικογένεια. Αρκετές φορές όμως δεν θέλεις να πάρεις μέρος και θέση σε όλο αυτό. Καθώς έτσι είναι ευκολότερο να γίνεις αποδεκτός από το πλήθος. Είναι όμως και το σωστό? Να συμφωνείς με μία πράξη που δεν σου αρέσει ή μα κάνεις πως δεν συμβαίνει. Σίγουρα ξέρεις πώς να το διαχειριστείς.
Ταμπέλες μπορείς να βάλεις σε όλους ανάλογα με την εμφάνιση τους, τις προτιμήσεις του ακόμα και την κοινωνική του θέση. Είναι λάθος όμως αυτό! Το σημαντικό είναι να γνωρίζεις βαθύτερα έναν άνθρωπο και να παίρνεις ότι χρήσιμο και θετικό έχει να σου δώσει. Γιατί όλοι έχουν να δώσουν κάτι από όσα έχουν περάσει, σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται. Να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού σου, πως κάπου κάποιος, ίσως να το κάνει και σε εσένα αυτό, γνωρίζοντας το ή όχι.
