Κάπου διάβασα πως τα φίλτρα στις φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει η νέα μάστιγα της εποχής μας. Οι ώρες που περνάμε πάνω από τον υπολογιστή είτε για επαγγελματικούς λόγους, είτε για ψυχαγωγικούς είναι πάρα πάρα πολλές. Και οι ηλικίες διαφοροποιούνται με αποτέλεσμα κάθε μία να βρίσκει έναν δικό της λόγο, μία δική της δικαιολογία ώστε αυτές οι ώρες να αποκτούν νόημα. Οι φωτογραφίες λοιπόν, έχουν γίνει το αγαπημένο χόμπι των περισσοτέρων. Δεν δέχομαι αντιρρήσεις για αυτό.
Πόσο σε επηρεάζουν?
Να μου πεις γιατί να είναι κακό αυτό! Είχα πάντοτε μία έντονη αγάπη για τις φωτογραφίες από τότε που ήμουν πολύ μικρή. Φωτογραφίες από ταξίδια, φωτογραφίες με φίλους, φωτογραφίες πραγμάτων όταν κάτι είχε ουσία και σήμαινε πολλά. Ένιωθα πως δημιουργούσα και φύλαγα τις αναμνήσεις μου με έναν από τους ομορφότερους τρόπους. Πως προσπαθούσα να έχω την δική μου στιγμή στην καλύτερη εκδοχή της. Σκέψου ότι πραγματικά σε λιγότερο από ένα λεπτό μπορείς να αποθανατίσεις τις πιο ωραίες στιγμές σου, τις πιο αστείες, αυτές που σε στεναχωρούν ακόμα και τις πιο σημαντικές.
Κάποτε τα πορτρέτα είχαν την εποχή τους. Η μεγαλύτερη γκάμα φωτογραφιών αποτύπωνε πρόσωπα, άλλοτε μοναχικά, άλλοτε με οικογένεια και φίλους. Δεν νοιαζόντουσαν τότε αν βγουν όμορφοι, αν είχε καλό φως ή αν θα πέταγε το μαλλί τους. Τί θα γινόταν αν δεν υπήρχαν τα φίλτρα λοιπόν σήμερα?
Τί μπορεί να εκφράζει ο εθισμός των φίλτρων και πόσο ψυχωτικό έχει γίνει? Ναι ίσως να είναι ωραίο, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας αν τύχει να βγάλεις μια φωτογραφία να φαίνεσαι περιποιημένη, λαμπερή ακόμα και λίγο ηλιοκαμένη αν το θέλεις. It’s ok. Τί θα γίνει όμως αν βγάλεις μία απλή φωτογραφία με το κανονικό χρώμα ματιών σου χωρίς να πειράξεις την μύτη σου? Όταν συνειδητοποιήσεις ότι δεν ειναι φυσιολογικό να θες να αλλάζεις συνέχεια κάτι πάνω σου και ότι δυστυχώς οι περισσότεροι πλέον το κάνουν αυτό, τότε ίσως σε τρομοκρατήσει. Ειδικά αν υπολογίσουμε και ηλικιακές ομάδες.
Πόσο ψυχολογικά καταστροφικό μπορεί να γίνει σε ένα μικρό παιδί ή σε κάποιον έφηβο που δεν έχει τόσο υψηλή αυτοπεποίθηση? Όλο αυτό παραπέμπει σε μία ασυλλόγιστη ματαιοδοξία. Το διαφορετικό δεν είναι απαραίτητα και άσχημο. Ένα νεαρό άτομο όμως, ίσως να δυσκολευτεί να το αφομοιώσει. Ψυχολόγοι αναφέρουν πως τα περιστατικά που έχουν εθισμό για την εμφάνιση τους, οφείλονται ως ένα βαθμό στην χαμηλή αυτοεκτίμηση του ατόμου. Για αυτό πρέπει εμείς, ως μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι, να τους μεταδώσουμε. Να τους δείξουμε τον τρόπο να αγαπάει κάποιος τον εαυτό του και την προσωπικότητα του. Ότι ο καθένας μας είναι ξεχωριστός και πρέπει να είναι υπερήφανος με ότι του έχει δοθεί στην εμφάνιση του. Τα μικρά πράγματα πάνω μας, διαφοροποιούν την ταυτότητα μας. Ακόμα και τα σημάδια που μπορεί να έχουμε, δεν είναι τέλεια όμως δείχνουν κάτι από τις εμπειρίες μας και από όσα έχουμε ζήσει.
BELIEVE in your … ”selfie”
Σήμερα η χρήση των κοινωνικών δικτύων πρέπει να γίνεται με ασφάλεια και ωριμότητα. Από τη μία το ανέβασμα μιας φωτογραφίας στο ίντερνετ μπορεί ως ένα βαθμό, να βελτιώνει την ψυχολογία σου, από την άλλη όμως, το υπερβολικό φιλτράρισμα μπορεί να χαρακτηριστεί και ως έπαρση. Έρευνες έχουν δείξει πως το μεγαλύτερο ποσοστό κοριτσιών νεαρής ηλικίας δεν θέλουν, ούτε σκοπεύουν να ανεβάσουν αφιλτράριστες εικόνες ώστε να φανούν οι ατέλειες τους στο κόσμο των κοινωνικών δικτύων. Προτιμούν να μην ανεβάσουν τίποτα, ποτέ. Η εξωτερική εμφάνιση γίνεται εμμονή για πολλά άτομα διαφόρων ηλικιών και το χειρότερο είναι πως ανάμεσα τους βρίσκονται πολλά ανήλικα άτομα.
Η επιρροή όλων των παραπάνω είναι μεγάλη, διότι αυξάνει την κοινωνικότητα και την επικοινωνία. Τα περισσότερα κοινωνικά δίκτυα (αν όχι όλα) στα οποία ο κάθε χρήστης μπορεί να επικοινωνεί με τον άλλον, βασίζονται στο θέμα της εικόνας με σκοπό η αλόγιστη χρήση να αποκτά ένα πρόβλημα εθισμού και ναρκισσισμού. Για σκέψου λοιπόν εσένα σε επηρεάζει? Θα τραβούσες μία ξαφνική φωτογραφία και θα την πόσταρες όπως είναι?
Σκεφτείτε τί θα γινόταν αν από αύριο εξαφανιζόντουσαν τα φίλτρα!
